Vandaag is de laatste dag van mijn gezelschap hier in Jordanië. Ze mogen tot drie uur vanmiddag op hun kamers blijven hier in Aqaba, begin van de avond eten we wat bij restaurant Floka, om de hoek bij het hotel, en dan rijden we om 19.30 uur naar de Koningin Alia-luchthaven.
Gelukkig maar. Prima groepje hoor, weinig mis mee, maar ze willen wel voor het spreekwoordelijke dubbeltje op de eerste rang zitten. Gisteren had ik ze met een mooie boot laten snorkelen, kreeg ik rond het middaguur een sms dat het "een aanfluiting" was, en dat het stel al weer terug was. Ik belde op (naar een Nederlands nummer, dus heel duur) en begaf me naar de haven, want een "aanfluiting" is niet de bedoeling natuurlijk.
Daar aangekomen was er niemand. Alleen bloedhete zon. En dus door naar het hotel. Daar kwam mijn gezelschap een uur na het sms dat ze al weer terug waren dan toch aan. Men vond de golven te hoog en de boot te druk. Verder was het eten minder goed dan bij een van de hele goede restaurants van Aqaba, waar ik eerder met ze was gaan eten.
Vervelend allemaal. Ik bedong een kleine korting en kreeg gisterennacht, op mijn eigen kamer notabene, waar ik met twee dames nog een glaasje araq dronk, het allemaal nog eens op mijn bord. Gelukkig gaf ik tegengas. En toen bleek het dus allemaal mee te vallen: het eten was eigenlijk heel goed, allerlei salades en lams- en kippenvlees, en neen, die bootsmensen konden ook niets doen aan de hoge golven en harde wind. Maar toch kon het voor mij misschien een "leermoment" zijn, zo zei de Eindhovense die het hardste had geroepen en een uur voor terugkeer al vertelde dat ze terug waren.
Dit zijn de momenten dat ik denk dat ik iets anders moet gaan doen. Mensen die onterecht ontevreden zijn zijn niet te helpen. Dat is wel jammer, maar vooral voor hen…
Theo van de Laar 
jaja theo,
grappig groepje heb je daar gehad in jordanië. \’t zijn weeral hollanders zeker.
\’t zijn niet altijd miseriegroepen hoop ik voor jou.
ik heb me nochtans in april goed geamuseerd bij de marathonreis en ik hoop dat we toen ook niet zo lastig waren.
niet zomaar iets anders gaan doen want \’t is overal wel iets.
succes
tom
leermomenten in je eigen flatje, terwijl je eigen araq (whatever that may be) uitschenkt… ah ja, iedereen heeft in zijn job wel es van die momenten dat hij zich afvraagt waarom hij het allemaal doet… en dan krijg je als volgende reis een prachtige zonsverduisteringsreis naar Libie voorgeschoteld, met een toffe mix van Belgen en Nederlanders, en dan valt de puzzel weer mooi in elkaar… niet? :-))
groetjes uit een eindelijk-iets-warmer België
Jim.